onze zoektocht naar de juiste bus
Door: Eline Rozendom
Blijf op de hoogte en volg Eline
24 Februari 2014 | Verenigd Koninkrijk, Huddersfield
Hallo allemaal!:)
Deze week hebben we al super veel beleeft ook al is de week nog maar net 2 dagen begonnen
Het begon allemaal op een prachtige zondag ochtend… Ik werd wakker en we gingen naar het busstation (na dat we ons aan hadden gekleed natuurlijk!)
We besloten de bus naar een of ander gat te nemen en daar eens even gezellig rond te gaan lopen…
We gingen de berg op jaja een heel eind omhoog en we hadden echt het idee nu gaan we eens even een flink stuk de natuur bezichtigen maar voor we het doorhadden ging de bus al weer berg af waards en zaten we al weer op het busstation jaja wat een avontuur daar bleef het natuurlijk niet bij.
Ik zag op een bordje manchester staan en we hebben toen gezamenlijk besloten dat we daar heen zouden gaan met de bus.
We gingen weer een heeeeeeeeeel stuk omhoog en marlijn keek voor haar gevoel de dood in de ogen.
We keken een heel diep dal in en ik moet eerlijk toegeven ik was ook best een beetje bang.. het was een soort shara alleen dan niet van zand maar van stenen.
We hebben denk ik ongeveer 2 uur in de bus gezeten en ons telkens afgevraagd zouden we al in manchester zijn?
Op een gegeven moment zagen we een heel groot reuze rat (die overigens een dag later in ons huis liep maar daar vertel ik straks meer over !)
We liepen richting het centrum van Manchester en ja hoor in de verte zagen we een heeele groote PRIMARK!
Wij helemaal gelukkig die winkel in en wat was die primark groot echt ik overdrijf niet mischien wel zo groot als het voetbal stadion van manchester united nouja oke mischien niet zo groot maar wel erg groot.
Maar helaas wij als arme studenten hebben even wat eten genuttigd bij de burger king en zijn vervolgens weer met de bus naar huis gegaan…. Nouja althans dat was de bedoeling..
Wij zaten vrolijk in de bus naar huis te kletsen over wat we zouden gaan doen als we thuis waren, op een gegeven moment draait die bus een parkeer plaats op en daar stonden we dan… 2 Nederlanders…. Ver weg van huis…. Op een parkeerplaats….ver van ons huis in huddersfield en geen bus die meer terug ging naar ons huisje….
Althans….. dat dachten wij dus wij onderweg naar het station we hadden het alle bij steen koud en wouden zo graag lekker naar ons warme huisje toe.
Toen we bijna boven op de bult waren waar het trein station was zagen we in de verte ja hoor daar reed onze bus ons voorbij hadden wij wel weer… na nog een half uur op de trein te hebben gewacht waren we naar 4 uur onderweg te zijn geweest weer eindelijk thuis…
Vanochtend was het weer zo ver we moesten weer naar stage, Marlijn en ik waren al wat aan de late kant om precies te zijn had ik 13 minuten om wakker te worden aan te kleden tanden te poetsen te eten en mijn schoenen aan te trekken…
Toen ik naar beneden liep schoot er ineens vanuit de tafel in de kamer een beest(rat) vlak voor mijn voeten langs.
Ík gillen als een kind van 3 en ik barste in tranen uit, Marlijn had door mijn gil spontaan een migrane aanval en snapte niet wat er aan de hand was.
Toen ik weer een beetje gekalmeerd was(voor zo ver dat nog kon) zijn we knetter hard naar buiten heen gerent en liepen we naar het bushokje, ik voelde me zo rot dat we toch maar weer richting huis zijn gelopen en op onze stoep zijn gaan zitten.
Wij via internet allemaal bedrijven opzoeken die ratten wegjagen maar het was nog maar 6 uur dus er was nog geen bedrijf open.
Uit eindelijk heeft onze huisbaas iemand gestuurd die wel even zou komen kijken (natuurlijk geen rat meer te bekennen)
Ik denk dat ik vanacht maar even wat extra vallen zet voor mijn deur zodat ik zeker weet dat ze mij niet zullen bereiken.
Verder gaat het op stage eigenlijk heel goed ik hoop binnen kort al mijn 1e proeven af te kunnen gaan ronden en dan heb ik eigenlijk al weer het zwaarste deel er op zitten.
Ik vind de reacties die jullie op mijn blogs schrijven altijd erg lief op te lezen vooral blijfen doen mensen!
Heel veel liefs, Eline
Deze week hebben we al super veel beleeft ook al is de week nog maar net 2 dagen begonnen
Het begon allemaal op een prachtige zondag ochtend… Ik werd wakker en we gingen naar het busstation (na dat we ons aan hadden gekleed natuurlijk!)
We besloten de bus naar een of ander gat te nemen en daar eens even gezellig rond te gaan lopen…
We gingen de berg op jaja een heel eind omhoog en we hadden echt het idee nu gaan we eens even een flink stuk de natuur bezichtigen maar voor we het doorhadden ging de bus al weer berg af waards en zaten we al weer op het busstation jaja wat een avontuur daar bleef het natuurlijk niet bij.
Ik zag op een bordje manchester staan en we hebben toen gezamenlijk besloten dat we daar heen zouden gaan met de bus.
We gingen weer een heeeeeeeeeel stuk omhoog en marlijn keek voor haar gevoel de dood in de ogen.
We keken een heel diep dal in en ik moet eerlijk toegeven ik was ook best een beetje bang.. het was een soort shara alleen dan niet van zand maar van stenen.
We hebben denk ik ongeveer 2 uur in de bus gezeten en ons telkens afgevraagd zouden we al in manchester zijn?
Op een gegeven moment zagen we een heel groot reuze rat (die overigens een dag later in ons huis liep maar daar vertel ik straks meer over !)
We liepen richting het centrum van Manchester en ja hoor in de verte zagen we een heeele groote PRIMARK!
Wij helemaal gelukkig die winkel in en wat was die primark groot echt ik overdrijf niet mischien wel zo groot als het voetbal stadion van manchester united nouja oke mischien niet zo groot maar wel erg groot.
Maar helaas wij als arme studenten hebben even wat eten genuttigd bij de burger king en zijn vervolgens weer met de bus naar huis gegaan…. Nouja althans dat was de bedoeling..
Wij zaten vrolijk in de bus naar huis te kletsen over wat we zouden gaan doen als we thuis waren, op een gegeven moment draait die bus een parkeer plaats op en daar stonden we dan… 2 Nederlanders…. Ver weg van huis…. Op een parkeerplaats….ver van ons huis in huddersfield en geen bus die meer terug ging naar ons huisje….
Althans….. dat dachten wij dus wij onderweg naar het station we hadden het alle bij steen koud en wouden zo graag lekker naar ons warme huisje toe.
Toen we bijna boven op de bult waren waar het trein station was zagen we in de verte ja hoor daar reed onze bus ons voorbij hadden wij wel weer… na nog een half uur op de trein te hebben gewacht waren we naar 4 uur onderweg te zijn geweest weer eindelijk thuis…
Vanochtend was het weer zo ver we moesten weer naar stage, Marlijn en ik waren al wat aan de late kant om precies te zijn had ik 13 minuten om wakker te worden aan te kleden tanden te poetsen te eten en mijn schoenen aan te trekken…
Toen ik naar beneden liep schoot er ineens vanuit de tafel in de kamer een beest(rat) vlak voor mijn voeten langs.
Ík gillen als een kind van 3 en ik barste in tranen uit, Marlijn had door mijn gil spontaan een migrane aanval en snapte niet wat er aan de hand was.
Toen ik weer een beetje gekalmeerd was(voor zo ver dat nog kon) zijn we knetter hard naar buiten heen gerent en liepen we naar het bushokje, ik voelde me zo rot dat we toch maar weer richting huis zijn gelopen en op onze stoep zijn gaan zitten.
Wij via internet allemaal bedrijven opzoeken die ratten wegjagen maar het was nog maar 6 uur dus er was nog geen bedrijf open.
Uit eindelijk heeft onze huisbaas iemand gestuurd die wel even zou komen kijken (natuurlijk geen rat meer te bekennen)
Ik denk dat ik vanacht maar even wat extra vallen zet voor mijn deur zodat ik zeker weet dat ze mij niet zullen bereiken.
Verder gaat het op stage eigenlijk heel goed ik hoop binnen kort al mijn 1e proeven af te kunnen gaan ronden en dan heb ik eigenlijk al weer het zwaarste deel er op zitten.
Ik vind de reacties die jullie op mijn blogs schrijven altijd erg lief op te lezen vooral blijfen doen mensen!
Heel veel liefs, Eline
-
24 Februari 2014 - 22:26
Martin Bosch:
Leuk om te lezen hoe je deze nieuwe ervaringen beleefd. Totaal andere wereld en zo enthausiast. Je bent goed bezig. Hou vol en maak er wat van -
24 Februari 2014 - 22:33
Marlijn Kuipers:
Lieve schat, migraine door het meeschreeuwen en bijna flauwvallen xD hahahaa. Maar ik hou wel van je ♡ -
24 Februari 2014 - 22:40
Marie:
Hahah ik had jullie wel willen zien met die rat
gekken!!
Xxxx -
24 Februari 2014 - 22:55
Willeke:
Wahaa, ik zie het al helemaal voor me. Was vast een klein muisje:-P
Misschien een handig idee om te proberen een busboekje met reistijden en lijnen bij het busbedrijf of VVV te halen? Zijn jullie ook niet zolang meer onderweg.
Blijf schrijven want ik vind het nog steeds leuk om te lezen.
-
25 Februari 2014 - 08:06
Hester:
Ik ben weer gezellig opgestaan met een leuk verhaal van je. Wat een andere wereld he? Succes meiden! -
25 Februari 2014 - 09:12
Janet:
Leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt. Wij zijn blij dat het stageadres je goed bevalt.
Veel succes met de proeven die je binnenkort moet afronden.
Groetjes oma en Janet -
25 Februari 2014 - 10:16
Wilma:
Wat beleven jullie toch veel, geen tijd om met thuis te skypen.
Maar leuk dat je anderen deelt met wat je meemaakt.
Jullie kenende zie ik jullie gedrag al voor mij.
Maar nu moeten jullie zelf alles oplossen.
Daar word je wel zelfstandig van.
Voor jullie hoop ik dat de ratten weg blijven.
Heel fijn dat het op stage zo goed gaat.
Heb je al naar leuke plaatsen gezocht om naar toe te gaan?
Veel liefs -
25 Februari 2014 - 18:05
Betsie :
Als je weer een rat ziet kun je altijd aan de lamp gaan hangen(of hebben jullie geen hanglamp?)
nou ja gillen helpt ook wel.
Fijn hé dat je ouders komen,laat ze maar flink berg op lopen dat is goed voor ze.
Liefs van ons beiden -
25 Februari 2014 - 18:10
Berto :
Hoi meid wat een toestand,( heb nog geprobeerd om de ratten vanger van Hamellen te bellen maar deze was te druk.).
Toch vind ik dat jullie het goed doen .
Kijk steeds uit naar je verhaal.
Ook die van Marlijn volgen we.
Veel liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
